Stanisław Grzesiuk z właściwym sobie humorem i swadą portretuje przedmieścia stolicy z ich obyczajami, tradycją i swoistym kodeksem honorowym, sięgając przy tym po słownictwo i specyficzną gwarę warszawskiej ulicy.
Wydanie książki zostało wstrzymane na kilka miesięcy przez cenzurę. Wreszcie w lipcu 1959 roku książka trafiła do księgarń i podobnie jak "Pięć lat kacetu" natychmiast zniknęła z półek. Czytelnicy i recenzenci apelowali do autora i wydawnictwa z prośbą o dodruki. A książka stała się na całe dekady lekturą obowiązkową chłopaków z warszawskich podwórek.
Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono fragmenty usunięte przez cenzurę oraz wydawcę przy pierwszej publikacji.

S♯ ludzie, ktđrych brak empatii pozbawia cz?owiecze?stwa do tego stopnia, ?ơe odbieraj♯ je innym.

Abi najpierw zosta?a sprzedana przez swojego ojca za d?ugi, a potem przekazywano j♯ z r♯k do r♯k jeszcze pi♯♯ razy. Dzi? wci♯?ơ jest towarem. Sarika mia?a kilkana?cie lat, gdy wywo?ano u niej przedwczesn♯ menopauz♯, by miesi♯czka nie przeszkadza?a jej w pracy. Ni Ketut nie mog?a sp?aci♯ po?ơyczki, dlatego wraz z kilkuletnimi wnukami zmuszona zosta?a do wygrzebywania ziarenek kawy ze zwierz♯cych odchodđw.

Mimo rozwoju cywilizacji ludzie wci♯?ơ s♯ towarem. Marcin Margielewski z bliska przygl♯da si♯ procederowi handlu nimi. W trakcie swoich podrđ?ơy, ktđrych efektem jest ta ksi♯?ơka, dostaje propozycje przeprowadzania rekrutacji w Polsce. Jest ?wiadkiem zakupđw w agencji po?rednictwa pracy, ktđra obiecuje spe?nienie marze?, a tak naprawd♯ handluje ?ơywym towarem. Poznaje tych, ktđrzy w zdesperowanych bied♯ istotach widz♯ wy?♯cznie sposđb na wzbogacenie si♯.

Ta ksi♯?ơka to epilog dla historii opisanych w trylogii "Niewolnicy" i dowđd na to, ?ơe nawet je?li co? nas bezpo?rednio nie dotyka, wcale nie oznacza to, ?ơe nas nie dotyczy.